Jenifer Kızımız Bu gün Doğum Günün

Yayın tarihi 23 Ağustos 2023 Yolcu Yolunda

Kızım, iyi niyetin, merhametin, yardım severliğin hiç bitmesin. Ömrün boyunca yüzündeki gülücükler hiç gitmesin. İyi ki ailemize katılmış Kızımız olmuş mutluluğumuza mutluluk katmışsın. Bu gün dilediğin tüm dileklerinin gerçek,

geleceğini oluşturacak her yeni gün’ün, bir önceki günden daha güzel ve isteklerine uygun ve seni mutlu edecek şekilde olmasını dileriz. Bu vesile ile yeni yaşını ve doğum gününü kutlar. Ben ve Annen Tüm ailen ile Eşin Çocukların ile birlikte Sağlık, mutlulukla kalmanı dileriz.

Annen ve Baban

iglia mia, che le tue buone intenzioni, la tua misericordia e la tua disponibilità non finiscano mai. Possano i sorrisi sul tuo viso non andare mai via. Sono felice che tu ti sia unito alla nostra famiglia e che tu abbia una figlia, e che tu abbia aggiunto felicità alla nostra felicità. Ci auguriamo che oggi tutti i tuoi desideri si avverino e che ogni nuovo giorno che creerà il tuo futuro sia più bello del giorno precedente, secondo i tuoi desideri e in un modo che ti renda felice. In questa occasione festeggia la sua nuova età e il suo compleanno. Io e tua madre ti auguriamo salute e felicità con tutta la tua famiglia, coniuge e figli.

Tua madre e tuo padre

Kandırılmaya eğilimli;

Yayın tarihi 21 Eylül 2015 Yolcu Yolunda

Ben teşhisimi koydum.

Diyelimki bir insan kandırılmaya eğilimlidir aha o insandan hiç bir b.. olmaz. Pazar günkü kum kapıda Sayın Cumhur Başkanının, yardımcısı Sayın davut oğlunun organize ettiği teröre karşı el ele mitingini görünce gülmekten alamadım kendimi. Hele Şehitler ölmez vatan bölünmez haykırışlarını duydukça daha da güldüm. Hani bir başkası olsa bu kadar gülemezdim sanırım. Bayağı bayağı inanmak istedim. Hani bir daha kandırılmayacağından emin olmak, delikanlı adam aslında bir kere kandırılmış olmaktan bir şey olmaz, nasılsa her genç kızın başına gelir

Okumaya devam et →

Seçime beş kala Adı Özgürlük

Yayın tarihi 14 Mayıs 2015 Yolcu Yolunda

Paket programlar halinde hazırlanan imajlar satılıyor bu ülkede insanlara; Bir kısmı Bir elinde Kuran, diğer elinde haram lokma tutan. Bir kısmı düne kadar, Milliyetçiyim diyerek beş yıl boyunca, AKP ye koltuk değneği olan. Diğer bir kısmı başka tarafta sloganlarıyla, kılık kıyafetleriyle, danslarıyla hatta yiyecekleri ve içecekleriyle. Özgürlük kavramını‘da katarak senaryolarında insanları şucu bucu olmaya zorluyor.

Özgürlüğün tanımı bu kavramdan ne anladığınıza ve bu kavrama ne gibi anlamlar yüklediğinize bağlı olarak değişir. Özgürlük, kimileri için bağımsızlık demekken, kimileri için eşitlik, kimileri için gizlilik, kimileri için ise sorumluluk anlamına gelebiliyor. Avrupada 17. yüzyılda yayınlanan İnsan Hakları Bildirgesi’ne Göre ise özgürlük, kişinin bir başkasına zarar vermeden herşeyi yapabilmesidir. Bu gün ise Hukuk devleti ilkesine bağlı, çağdaş devletlerde kişilerin temel hak ve özgürlükleri, anayasal güvence altındadır.

Nedir sahip olduğumuz temel hak ve özgürlükler? Çağdaş demokrasilerde bireysel özgürlükler, özel bir değer ve önem kazanmıştır; artık bireysel özgürlüklere devletin ve hiç kimsenin karışması söz konusu değildir ve olmamalıdır. “Özgürlük, başkasına ve vatana zararı dokunmayacak her türlü tasarrufta bulunmaktır” Bütün bu haklara bağlı olarak kendi topraklarımızda kendi denizimizden faydalanmak için yabancı bir ülkeden gelen bir turistten daha fazla para ödeyerek tatil yapabiliyorsak, Kendi ülkemiz’de bile yabancı turistler kadar saygı görmüyorsak özgür sayılır mıyız? “Parası olmayan ne yapsın, hangi tatilden bahsediyorsun?” diyenlerinizi duyuyorum.

Evet parası olmayan insanlar daha önemli haklardan da mahrumdurlar. Örneğin sağlık; uygar bir toplumda yaşayan her insanın belli bir süreçten geçmesi gerekirken, biz var olan hastalığımızın tedavisini zar, zor yaptırıyoruz. Kimileri sofralarındaki fazla miktardaki yiyecekleri çöpe atarken kimilerinin yiyeceklerini bu çöplerden topluyor olması kimin suçudur? Ve ya sosyal yardımlaşma fonundan tahsis edilen ve davul zurna ile dağıtı

lan yiyecek yardımlarını almak mecburiyetinde bırakılmışsak; ne kadar özgür sayılırız? Örneklerin sayısı daha da can alıcı biçimde arttırılabilir. Onlarca yüzlerce çeşitli başka başka örnekler sunulabilir. Benim gördüğüm, bütün bunlar özgür yaşamın diğer bir yüzü…

Evet yaşamın diğer yüzü sizce nasıl?… Diğer bir tarafta durum gerçekten çok daha vahim. Çünkü çözümü yok! Mikrofonu alıp çıksam, sokak, sokak dolaşsam ve sorsam kendini büyük ihtimalle “özgür” olarak tanımlayacak genç arkadaşlara;… Gece kulüplerinin kapısında içeriye girmek için kuyrukta beklemek nasıl bir duygu? Kapıdaki görevliye kendini beğendirmeye çalışmak, içeri girmek için dil dökmek nasıl bir özgürlük hissi yaratıyor bünyelerinde acaba? Yoksa içeri girenlere mi sormalı özgürlüğü? Herhalde içeride insan kendini daha özgür hisediyordur. Ayna ayna söyle bana. Okumaya devam et →

Şahidim gözler

Yayın tarihi 12 Mart 2014 Yolcu Yolunda

Selam aşina olduğum bu ses karşısında biraz irkilerek gözlerimi açtım. Hoş ama bir o kadar da yersiz bir sesti bu… Evet, bu onun sesiydi ve yüzüğündeki kalbin kapısını aralamıştı. İyi ama neredeyim ben? Daha doğrusu, o burada odamdamıydı? Ka¬fam karışmış bir halde gözlerimi ovaldım. Rüyamda tarihi Edirne koprüsünün diğer bir ucundan bana bakan yeşil gözleri görüyordum. Burası, bilinçaltımın sürekli ziyaret etmeye çalıştığı yerdi belkide, ancak bu defa onu anılarımın arşivlerinde aramayıp karşımda bulabildiğim için şanslıydım.

Elbette o da oradaydı. Endamı zarafeti öylece duru¬yor, Meriç suyunun köprü ayaklarına vuruken çıkarttığı ses eşliğinde çekingen bir şekilde bana gülüm¬süyordu. Kuvvetlice Köprü ayaklarına vuran su sesini ve hemen ardından kumu öpen milyonlarca köpüğün çıkardığı fışırtıyı du¬yabiliyordum. Gözlerimi sıkıca kapattım ve onu, hızla dağılan uyku sisinin arasında beklerken buldum. Gitme, diye yalvardım tüm kalbimle. Kal, kal lütfen. Beni çağıran gülümseyişi ve bana doğru uzattığı elleri söz dinler bir şekilde yeniden be¬liriverdi. O an kalbimde, uzun zamandır hissetmediğim tanıdık bir çarpıntı hissettim, özlemin ta kendisiydi bu…

Ve sonra, bir anda ortadan kayboldu.

Bir iç çektim ve kendi kendime söylenerek saatime baktım. Üç buçuk. Bilgisayarın karşısında uyuyakalmış olmalıydım. Bir kez daha, bir anda uyuyup kalmak, yaşlı insanların lanetiydi. Biraz yorgun bir şekilde koltuğumdan doğruldum ve hal¬sizlik çökmeden önce yatmak için yatak odasının yolunu tuttum. O güzel gözleri görmeye devam edeceğimin umudu içimde. Belkide henüz hiç tanımadığım ten kokusunu çıplak vucuduna sarılırken içime çekebileceğim anın hayali ile olsa gerek gözlerimi bile açmadan yatağa girdim. Gözler

Kendimi bildim bileli düşünürüm; “ İnsan dediğimiz varlık kaç ruhu taşır bedeninde. Mesela yıllar sonra, bir şekilde, günün birinde ummadığımız bir yerde, zamansız bir şekilde onunla karşılaşırsam ne yaparım, nasıl davranırım?” diye. Uzun bir zamandan beri içimde bastırmaya çalıştığım, bazen görmezden ve duymazdan geldiğim, kendisinden kaçtığım bütün hücrelerime, düşüncelerime ve kişiliğime işlemiş ikinci bir kişilik, ve ya bir ruhun esiri gibi içimde yaşayan her neyse. Adını dahi koyamadığım bu ikinci kişiliğimle yüzleşmeli ve onunla yaşamayı öğrenmeliydim. Bunca zamandır geçen her yılın sonunda, içimdeki bu şeyin bir yıl daha benimle yaşamış olduğunun analizini yaptım durdum. Basit gibi Onu her görüşümde çektiğim acı ve heyecan, bunun son bulmamış olduğunun açık bir göstergesiydi. Bu durum ne kadar sürecekti. Beynimde yankılanan cevabının saldığı korkuydu bu ‘‘Yaşadıkça.” Günün birinde seni yabancı biriymiş gibi bir yerde karşılaşırsam ne olur? Önceleri, hadi canım sen de, nereden göreceksin onu diye gülüp geçmeyi denerim. Ama ya görürsem ne yapardım acaba? “Ona merhaba der miydim? Onunla konuşur muydum? Ona herşeyi anlatır mıydım?” Aşka tarif gerekmez deseler de siz onlara inanmayın. Yemek ve aşk birbirine benzer, her şeyin bir ölçüsü vardır. İzlenmesi gereken adımlar acele etmeden, dikkatle tarife uyulmalıdır. Sonunda ortaya lezzetli bir şeyler çıkar. Aşk tarifleri hem karmaşık ilişkiler, hem de zor tariflerle başa çıkmanız için var edilmiş duygulardır. Zaten tuhafık bende işte. Ruh ikizi’mi henüz bunun bile cevabını verememişken ne bekliyordum ne umuyordum bilmiyorum. Bildiğim tek şey meriçin sularına bırakıp kendimi götürdüğü yere kadar gitmek istiyorum.

Ne demiş şair : GönüI, dert iIe yandı; derdimi payIaşacak bir dost yok. Çok yer gezdim hüznümü azaItacak bir kişi yok. ‘Ben yarinim’ diyen çok amma gerçekte vefaIı bir yar yok.

Mehmet Tevfik Özkartal

Nürnberg 12.03.2014

RÜYALARIMDAKİ BAŞBAKAN

Yayın tarihi 14 Ocak 2014 Yolcu Yolunda

Sayın Başbakamız’ın Japonya ziyaretinin ardından Atatürk hava limanında yaptığı konuşmayı hayret ve şaşkınlık içerisinde izliyorum. Vesikalik_02 Sanki Sayın Başbakanımıza bir şeyler olmuş sihirli bir el kendisine dokumuş. Çevresindeki danışmanlarını yalaka gazetecileri, iş adamlarını Japonyada bırakmış bir kaç koruması ile boş bir uçakla Atatürk hava limanına inmiş. Kendisini karşılamaya giden vatandaşlara hiç alışık olmadığımız bir uslupla şöyle diyordu:

Sevgili vatandaşlarım Tam bağımsız Türkiye Cunhuriyeti gibi bir devleti Mustafa Kemal Atatürkün dediği gibi Muassır medeniyetler sevyesine yükseltmek pek kolay bir iş değildi. Vatanımız üzerinde oynan oyunları görmezden gelemezdim. Yabancı düşmanlarımızın ve içimizideki yandaşlarının önce güvenini kazanmak kimliklerini tespit edebilmek için tarafmış gibi hareket etmek gerektiğini iktidara geldiğim gün anlamıştım. Ve bu plan çerçevesinde bölücülük yapıyormuş gibi davrandım. Geride bıraktığımız dört yıl içerisinde bir çoğunuza saçma sapan uygulamalar olarak görünen bir çok konudan dolayı mensubu olduğum büyük Türk milletinden özür dilerim.

Bu gün burada Görevini layıkı ile yerine getirmiş bir Başbakanınız olarak konuşuyorum. Önce bir plan ve program çerçevesinde Göz bebeğimiz TSK‘nin saygı değer komutanları ve subaylarından, Gazeteci, yazar, üniversite hocaları ve Profösörlerinden. Gezi parkı olayları sırasında zulüm etmek zorunda kaldığım Vatan sever gençlerimizden, Sanatçılarımızdan, saygın iş adamlarımızdan, bütün ulusumdan ve özellikle Anayasamızın değişmeyen maddelerini değiştirme konusunda, israrcı olmam sebebi ile üzdüğüm ve mağdur etmek zorunda kaldığım tüm söylem ve eylemlerimden dolayı hepinizden özür diliyorum.

MADDE 1: Türkiye Devleti bir cumhuriyettir.

MADDE 2: Türkiye Cumhuriyeti, toplumun huzuru, milli dayanışma ve adalet anlayışı içinde, insan haklarına saygılı, Atatürk milliyetçiliğine bağlı, başlangıçta belirtilen temel ilkelere dayanan, demokratik, laik ve sosyal bir hukuk devletidir.

MADDE 3: Türkiye Devleti, ülkesi ve milletiyle bölünmez bir bütündür. Dili Türkçe’dir. Bayrağı, şekli kanununda belirtilen,beyaz ay yıldızlı al bayraktır. Milli marşı “İstiklal Marşı”dır. Başkenti Ankara’dır.

Derhal TBMM çıkartacağımız bir yasa ile Tüm tutsak edilmiş Vatan severlerin ideyi itibar edilerek görevlerine geri döneceklerini burdan müjdeliyorum. Türkiye Cumhuriyeti üzerinde oynan oyunlar bozulmuş diş güçlerin ve onların Türkiyedeki yandaşları tarafımızdan biliniyor Yüce Türk Mahkemelerinde yargılanarak cezalarını çekeceklerdir.

Oyun bittti……… 610682

Sevgili vatandaşlarım ülkemin vefakar, cefakar hanım efendileri özellikle sizlerden ayrı ayrı özür dilerken bu güzel yurdumun mihenk taşları olduğunuzu hiç aklımdan çıkartmadım.

Geçtiğimiz yıllarda satışı gerçekleşmiş stratejik önemi olan bütün devlet işletmelerini geri alacağız bunun için söz veriyorum. Tam bağımsız hiç bir ülkeden emir almadan bu güzel yurdumuzu birlikte musassır medeniyetler sevyesine ulaştıracağız bundan hiç şüpheniz olmasın. Buradan kürt kökenli kardeşlerime de seslenmek istiyorum. 1000 yıldır beraber yaşadığımız bu topraklarda kardeşçe daha güzel günleri yaşayacağımızın sözünü veriyorum. İstiklal mücadelesi vererek düşman işgalinden kurtardığımız Türk yurdunda eskiden olduğu gibi bağımsız her kesin mutabık kalacağı demoratik, Laik ve sosyal devlet anlayışını hiç vakit kaybetmeden tesis ederek yaşayabileceğimizden emin olabilirsiniz.

Hangi dinden hangi mezhepten olursa olsun Büyük Atatürkün dediği gibi Fikri hür vicidanı hür nesillerin yetişeceği bir vatanda bölünmeden kardeşçe yaşayacağız.

Sevgili vatandaşlarım şahsım ve ailem üzerindeki Başbakanlık yaptığım dönemde edinilmiş tüm mal varlığımız omuzlarımızda bir yüktür. TC devletine, Milletine aittir. Bu malların Devlete ait olduğunu istanbul 32 inci noterde iktidara geldiğim ilk günde aile fertlerim dahil olarak imzalamış bulunuyoruz. Haram la işimiz olmaz. Gırtlağımızdan geçen her lokma helel lokmadır bu nu da bilin istedim. Başbakanlık dönemimde şahsıma hediye edilen ve hatta rüşvet olarak teklif edilen her kuruş itina ile saklanmakta olup Devlet eli ile millet adına değerlendirilmektedir.

On yıldır vermekte olduğumuz tam bağımsız Türkiye mücadelesi sonunda başarıyla tamamlanmıştır. Bu günden geçerli olmak üzere özlediğimiz Türkiyeyi en kısa zamanda Atatürk ilke ve inklapları ışığında hayata geçireceğimizden hiç mi hiç şüpheniz olmasın. Biliyorum ana ve yavru muhalefetin ezberleri bozulacak. Meclisimizde temsil edilen ve ya edilmeyen tüm parti başkan ve yardımcıları ile bir araya gelme arzusundayım. İnsan hakları,özgürlükler konusunda en üst düzeyde birlikte çalışarak, tartışarak ülkemiz için en iyi ve doğru yolu bulacağımıza inancım tamdır.Bu vesle ile hepinizi saygı ve sevgi ile selamlıyor Allaha emanet ediyorum. Ne mutlu Türküm diyene.

Vur vur inlesin Amerika, Avrupa dinlesin. En büyük Tayip başka büyük yok.

Gözlerimi açmak istemiyorum. Bu kadar güzel sözleri arka arkaya sıralamış olan Başbakanımızın kavgacı, ayırımcı konuşmalarına şahit olmak istemiyordum. Geçen on yıl içerisinde bir çok Avrupa ülkesinden daha iyi durumda olan vatanımda Baş tacı edebileceğim Sayın başbakanımın arkasından gitmek isteği ağır basıyor. Ne olurdu görmüş olduğum rüyam geçek olsaydı.

Saygılarımla

Mehmet Tevfik Özkartal

BİR DOSTUM’U DAHA KAYBETTİM

Yayın tarihi 14 Ağustos 2013 Yolcu Yolunda

Bu gün çok hüzünlüyüm, belkide hüznüm ilk defa hayatımda devletime devletimdeki şu aptalca bürokrasiye isyan etme noktasına getirdi beni. Bir dost kaybetmenin acısını ilk defa yaşamıyordum. Daha önceleride dostlarımdan kaybettiklerim oldu. En azından dostlarıma gereken son görevimi yerine getirebilmek nasip olmuştu. Dün pasaportumun Türkiyeden gönderildiğine dair aldığım e’mail haberine ne kadar çok sevindiysem bu sabah hayatımda bir çok şeyi paylaştığım gazeteci bir dostumun ölüm haberi ile sarsıldım.

Yaşadıklarımız daha dün gibiydi sanki dostum Yusuf Kenan Yılmaz kader arkadaşım kadim dostum. Almanya’da Hürriyet gazetesinin hatta Alman gazetelerinin bile siyah beyaz basıldığı yıllardı. Gazeteyi okuyabilmek için önce elleriniz ve sonra yüzünüz her şeyiniz siyah olurdu. Bindokuzyüz seksendört yılının mayıs ayında pazrtesi günü sabahın köründe gülerek masama koyduğu renkli basılmış Bayern Haber‘i görünce şaşkınlığımı Kenen-Yılmaz_01 gizleyememiştim. Müşterek arkadaşlarımızla birlikte bu gazeteyi hazırlamışlardı. Uzun zaman önce kaybettiğimiz dostlarımızdan gazeteci ‘‘Nevzat Altıparmakoğlu‘‘ mekanı cennet olsun, Nurlar içinde yatsın. Yusuf kenan Yılmaz ve Erdoğan Sabancının birlikte büyük bir yatırım yaparak bu gazeteyi çıkartmış olabilme başarısını gööstermiş olmaları bemi de gururlandırmıştı. Uzun yıllar Bayern Eyaletinde haftalık olarak çıkartmışlardı bu gazeteyi. Gazetenin büyük kurucusu fikir babası Değerli Dostum Yusuf Kenan Yılmaz artık aramızda değil. Son olarak İstanbulda iki sene önce beraber olmuştuk. Sabah gazetesinin matbasını satın alarak yozgata taşınmaya karar vermiş, artık yozgatta yaşamak istediğini söylemişti. Bende kendisini makaraya almıştım iki ay sonra kaçarsın diye. Yanılmıştım Dostum orta Anadolunun en büyük ofset matbasını kurmuş sahibi olduğu Yozgat Hakimiyet gazetesini kendi matbasında basma mutluluğunu yaşamıştı. Orta Anadoluyu en azından gazete konusunda İstanbula bağımlılıktan kurtarmıştı. Kendnisini ziyaretimde sahibi bulunduğu Yozgatın tek oteli Galata Çamlık Otel, kurduğu devasa matba ve yürüttüğü Yozgatspor Kulubü başkanlığından çok mutlu görünüyordu. İstanbuldan ayrıldığı için üzgün değildi. Baba ocağına dönmüş olmak Kenana çok iyi gelmişti. Üzerinden bir sene bile geçmedi bu gün ölüm haberi geldi.

Ve ben kadim dostumun Kenen-Yılmaz son yolculuğuna çıkışında yanında olamıyacağım. Dualarım tabiki onunla olacak her zaman olduğu gibi. Fakat ben bu gün seni rakı içerek uğurlıyacağım. Sevinçlerimizde rakı ile neşelenip

hüzünlerimizde rakı da aradıysak çareyi ben bu gün senide karşıma aldım öyle yapıyorum dostum. Bu hüzünlü günümde en azından aynı masada bir iki kadeh te olsa gidişinin acısını azaltmaya çalışıyorum. Eşin, çocukların, kardeşlerine allahtan sabırlar diliyorum. Biliyorum dostum dusturumuz her günaha bir sevap işlemeye senin yokluğunda da devam edeceğim. Zaten neden gelemediğimi neden son yolculuğunda yanında olamadığımı sen biliyorsundur. Gittiğin yer hepimizin buluşacağı yer olduğuna göre, bizler gelene kadar sabır et. Eninde sonunda yine beraber olacağız. O güne kadar Nurlar, ışıklar içinde dinlen dostum.

Gitmeseyadin çok daha iyi olacaktı ama başımızı eğdiğimiz tek gücün kararına saygı duymaktan başka yapacağımız bir şey yok. Gök Tingri seni yanlız bırakmayacaktır Kenanım.

Mehmet Tevfik Özkartai

Her yasakta Kurtuluş vardır

Yayın tarihi 14 Mayıs 2013 Yolcu Yolunda

Mayıs 1919 tarihinde ulu önder Mustafa Kemal Atatürk Kurtuluş Mücadelesi’ni başlatmak üzere Samsun’a ayak bastı. Atatürk, Nutukta “1919 yılı Mayıs’ın 19’uncu günü Samsun’a çıktım” demiştir. 19 Mayıs 1919 tarihi, Türkiye Cumhuriyeti’nin tarihindeki dönüm noktalarından biridir. İngiliz ve Fransızların işgali altında İstanbulda hor görülen aşağılanan Osmanlı tebası adındaki Türklüğün bu işgale Mustafa Kemal Atatürk önderliğinde ellibeş arkadaşıyla Anadoluya geçerek işkale baş kadırdığı gündür.

Bu günkü Türkiyemizin durumu 19 Mayıs 1919 dan farklı değildir. Memleketimizin her karış toprağı yabancı sermayenin işgali altındadır. Yabancı ajanlar Türkiyenin her yerinde cirit atmaktadırlar. Nato ve Amerika askeri anlaşmaları çerçevesinde memleketimiz yabancı askerlerin istilasına uğratılmıştır. O zaman işgale onay veren Osmanlı hanedanı ve yardakçıları, Bu günse Tayip Erdoğan Hanedanlığı ve yalakalarıdır. O yıllarda hanedan mensupları ve hanedan yalakaları nasılki menfi menfaatleri doğrultusunda İşgale onay verdiyse, bu günkü hükümet ve yalakaları Vatanın işgal edilmesine onay vermişlerdir. Millet çaresiz ve fakirlik içindedir. Günümüzde Reyhanlı’daki patlamanın ardından Gençlik ve Spor Bakanlığı’nın, 19 Mayıs Gençlik ve Spor Bayramı, kutlamalarını iptal etmesi aslında Türk milletinin 19 Mayıs 1919 ruhu ile Kutlamadan vaz geçip yeni bir Kurtuluş savaşının başlatılması için yürümelidir. Başbakan Tayip Erdoğanın Hitlerin Nutkundan esinlendiği ve bir televizyon programında ‘’Taraf olmayan Berteraf’’ olur sözleri zihinlerimizden silinmemelidir. Bu günkü Silivri Ceza evi ne yazık’ki Berteraf olanların bir zamanların Almanyasındaki çalışma kanpına dönüşmüştür. Ve bu iktidar el değiştirmedikçe kimse Silivriden tahliye kararı beklememelidir. Ne yazıkki günümüzde demokrasi adı altında Hitlerin benim savaşım adlı kitabından, benzerlik içeren bir çok uygulamayı günümüz Türkiyesinde görmek mümkündür. Çok kısa bir zaman içerisinde Silivri bile yetersiz kalacaktır. Muhalifler için yeni yerleşkeler hazırlanacaktır. Bu günkü hükümetin ve yardakçılarının savunduğu Emevi, Hanefi inancının dışında kalan her türlü inancı taraf olmadığınızda berteraf edeceklerinden hiç şüpheniz olmasın. Bu sebeple 19.Mayıs 2013 kutlamalardan öte ikinci bir Kurtuluş savaşına gebedir. Gün bu hükümeti yıkmak, kurtuluşa, özgürlüğe, insanca yaşamak adına bağımsız Türkye Cumhutiyetinde birleşerek ve büyüyerek Taraf olma günüdür. Tanrı Türkü korusun Gazanız mübarek olsun. Bütün bu planların gerçekleşmesinde çaba harcayan, destek veren her kim olursa olsun bir zamanlar Almanyada Hitlerin ve yardakçılarının başına gelenler kendilerine örnek olsun. Türk milleti her koşulda ve her şartta bu oynanan oyunu bozacak güce ve inanca sahip olmuştur. Türkiye cumhuruyetinin kuruluş felsefesinde vatan toprağını gerektiğinde kanla irfanla kollama koruma vardır. Her dinden her dilden her milletden bu topraklarda özgürce yaşayabilme imkanı dünyada hiç bir ülke insanına nasip olamıştır. Bu gün bunun kıymetini bilmeyenler bir gün başka başka milletlerin esiri ve güdümü altında yaşamaya başlayınca bu vatanın kıymetini anlayacaklardır. Umarım geç kalınmış olmaz. Unutmayınızki Winston Churchill Mustafa Kemal Atatürk için şu sözleri sarfetmiştir. Dünyaya her 100 yılda bir dahi gelir, bu yüzyılın DAHİSİ VE KAHRAMANI Türklerden çıktı. Bu gün sahip olduğumuz bu vatan topraklarında özgürce ve kardeşçe yaşayabiliyorsak Türk milletine Tanrının bir armağanı Muhalifler olan Mustafa Kemal Atatürkün izinden gitmelliyiz. Vatan topraklarında gözü olan başka başka milletlerden medet ummadan kendi gücümüze ve inancımıza güvenmeliyiz.

Mustafa Kemal Atatürk 14 Haziran 1919’da Franklin Bouillon’a şöyle demiştir;

Biz; haysiyet ve şerefiyle yaşamak isteyen bir milletiz. Başka bir devlete bağlanma, O devletin oteritesine boyun eğme yüzünden, Bağımsızlığımızdan mahrum kalmaya tahammül edemeyiz. Bağımsızlık denildiği zaman, tabiki, siyasi, mali, iktisadi, adli, askeri, kültürel ve her durumda tam Bağımsızlık demektir. Bu saydıklarımın herhangi birinde bağımsızlıktan mahrum bırakılmak milletin ve memleketin, bütün Bağımsızlıklardan mahrum bırakılması demektir.

İşte Tarihinin hiç bir döneminde başka hiç bir milletin boyunduruğunda yaşamayı kabul etmemiş, kendi vatan topraklarını gerektiğinde korumasını kollamasını bilmişlerdir. Hangi inanca sahip olurlarsa olsunlar aynı dili konuşan bu milleti yok saymak Türk adını silmek yok etmek hiç bir başka kavme nasip olmayacaktır. Çünkü Türk milleti tarihinin hiç bir döneminde kendine ihanet etmeyen başka bir kavme eziyet etmemiş, hakir görmemiştir. Aksine birlikte yaşadığı kavimlere eşit haklar vererek kurdukları devletler ve imparatorluklar da mutlu yaşamalarını sağlamışlardır. Tarih tekerürden ibarettir. Unutmayınız ki bu devlet’e bu gün hainlik edenler bir gün gelecek yaptıklarından dolayı pişmanlık duyacaklardır. ve unutmamalıdırlar ki son pişmanlık para etmeyecektir.

Mehmet Tevfik Özkartal

Mehmet Ulay’a mektup

Yayın tarihi 29 Mayıs 2012 Yolcu Yolunda

Dün doğum günündü dostum.

Ve bu gününde seni tebrik etmek istedim her kez gibi bir iki satırla bile kutlayabilirdim doğum gününü. Hatta bir uçakla gelip doğum gününde yanında bile olabilirdim. Biraz daha özel olmasını istedim. Bildiğin gibi yazarken duygularımı daha iyi ifade edebiliyorum. Bende öyle yaptım.

Hayat denen zorlu yolda yürüyoruz hepimiz. Kimi zaman yoldaki engellere takılıyor, duraksıyoruz. Kimi zaman ise engelleri önceden fark ediyor ve duraksamadan yolumuza devam ediyoruz. Bu yol öyle bir yol ki, yanlız yürümek imkansız gibi bir şey. Arkadaşlığımız ve ortak dostlarımız. Bunlar olmazsa olmazları bu zorlu yolun. Önce ailelerimiz, arkadaşlarımız ve sonrasında dostlarımız. Yaşımız ilerledi “Dostlar kalmadı artık” dediğimiz halde bile varlığından ümidi hiç kesmediğimiz, inandığımız bir dosta her zaman ihtiyacımız var. Gerçek dostuluğu bulan insanlar şanslı bu zorlu yolda. Her zaman derim ben “Yüzlerce arkadaşım var, ama sadece bir kaç tane dostum kaldı” Bugün o dostlarımdan birirnin doğum günü. Yeri geldiğinde yediğimiz, içtiğimiz ayrı gitmeyen, araya giren mesafelere rağmen hiç kopmadığımız dostum“ Mehmet Ulay’ın“ doğum günü. Değerli dostum; son zamanlarda senin işlerinin yoğunluğundan va araya giren mesafelerden olsa gerek pek görüşemez olduk. En son Mavi kelebeklerin setinde bir araya gelebildik. Ne acıdır ki oturup rahatça dertleşemedik bile. Çok sevdiğimiz iki kadeh rakıyı bile çok gördü hayat dediğimiz sorumluluklar.

Değerli dostum İyi niyetin, merhametin, yardımseverliğin hiç bitmesin. Ömrün boyunca yüzündeki gülücükler hiç gitmesin. İyi ki doğmuşsun ve iyi ki seni tanımışım dostluğunu kazanmışım. Ölmez sağ ve sağlıklı kalırsak birlikte geçirebileceğimiz nice mutlu yıllara.

Doğum günün ve ve yeni yaşın kutlu olsun değerli dostum…

Dostun

M.Tevfik Özkartal

Yaşamın kıyısında sevgiyi paylaşmak

Yayın tarihi 17 Nisan 2011 Yolcu Yolunda

0003

Günün birinde sevgiyi paylaşmak adına bir şeyler karalayacağım gelmezdi aklıma.

1960 lı yıllarda yaşadığım Büyükadayı düşününce bu günün resmini görmem pek zor olmadı. Sokak kapılarımızın kilitlenmediği, sofralarımızın tüm dostlara açık olduğu yılları düşünerek günümüzle kıyasladıkça geçen yıllar içerisinde nekadar fakirleştiğimizi görüyorum.
insani değerlerin öldüğü! Ağlamanın, gülmenin, hüzünlenmenin , sevmenin, makinalaştığı hür düşünme melekemizi elimizden alan şu garip Dünyadan ne bekliyebilirki artık insan.

Tabiki yaşam karşılıklı bir dokunuşta, bakışta , hissetmekte gizli. Bu günün yapay değerlerinde değil. Her şeyi Maddiyatta, Lükste, ararmak, bencilliğin had safhaya ulaştığı günümüzden başka ne beklenirki.

Hayatımız yaşadığımız karmaşanın esiri olmuş o kadar ucuz değerlere ortak olmuşuz ki , her gün biraz daha yok oluyoruz, biraz daha karmaşa içinde yaşamın farkına varmadan kaybolup gidiyoruz. O kadar çok acele yaşıyoruz ki hayatı. Bir tabloya bakarken, bir kitabı okurken bile neyi anlattığı, üzerinde durup düşünmeye fırsat bulamıyoruz.

Yaşadığımız yüzyılda insanlar artık sadece yaşamlarını daha zengin bir ortamda sürdürme kaygısı taşıyorlar. Asıl değerlerin yerini (saygı, sevgi, dostluk, güven, paylaşım gibi) maddi değerler almış.

Yarım bıraktığımız şeyleri saymak dahi istemiyorum , bu acelecilik niye? Sevgimizi bile yaşayamıyoruz, paylaşamıyoruz. Bir birimize yeterince vakit ayıramıyoruz. Yaşamın yanıbaşımızdan su gibi akıp geçtiğinin farkına varamıyoruz. Dostluklar bile sahte ve çıkar ilişkilerinden öteye geçmiyor. Farkında mısınız? ne kadar çok özlüyoruz gönül dostlarını ve sevgilerini.

Aşklar sahte, Sevgililer sevgisiz , Dostluklar bile sahte ve evlilik kurumları bile çıkar ilişkilerinden öteye geçmiyor artık. Her şey kazanmak üzerine kurulmuş günümüzde, değer ölçüleri değişmiş, maddeye ulaşmanın her yolu mübah. Zaman nekadar acımasız davranmış farkında olmadan ne kadar çok özler olmuşuz dostlukları ve sevgileri sanırım elimizden hiç birşey gelmiyor özlemekten başka.

Neden hep yalnızlığı seçiyoruz çoğunlukla, neden hep boğulduğumuzu sanıp kaçıyoruz insanlardan? Bu acelecilik bu korku bu kaçış niye? Sevgileri gerçek dostlukları öldürmüyor muyuz hep beraber, sevgilerimizi de öldürecek kadar sevgi katili olmuyor muyuz?

Sevgiyle bakıp büyüttüğümüz bir çiçeği sevgi uğruna dalından koparıp sevdiğimize verirken, hatta örf ve adetlerimiz uğruna gün ve gün sevgiyi katletmiyormuyuz. Sevgiyi dudaklarımızdan kalbimize indiremeden her fırsatta sevgi sözcüğünü ağzımızda sakız gibi çiğnemekten yorulmadıkmı.

Biliyoruzki, düşündüklerimizle yaşantımız arasındaki ilişkiler çoğu kez arzu edilenin, umulanın dışında kalıyor. Toplum olarak da, bireysel olarak da, durmadan bir karamsarlığa bir yılgınlığa doğru sürükleniyoruz. Hayatı sevmeyi öğrenemeden, sevilemeden, alışkanlık haline getirmişiz.

Bunları yazarken yaşadığımız şu Dünyada yangın yerine dönüşmüş sevgisizliğin, adaletsizliğin, vurdum duymazlığın hayatımıza nasıl girdiğini bizleri nasıl etkileyip bir bilinmeze sürüklediğinin farkına varalım istedim.

Ey siz sessiz, sevgilerin sessiz ortakları…

Bu serin gecenin sisli havasında ıslak damlacıkları bedeninize yayılırken, üşüyüp kaçmak yerine, Yüreğinize sevginin sıcaklığını esir edin… Ve bunun kendinize Tanrı tarafından bahşedilmiş en kutsal ödül sayın. Sevin yalnızca sevin…
Yaşamın kıyısında da olsanız sevginizi paylaşın.

M-Tevfik Özkartal

Nürnberg 17.11.2011

veröffentlicht

Gazete Almancı 14.04.2012

Gazete Bayern 17.11.2017

Yazmak ve okumak dostlar!

Yayın tarihi 25 Aralık 2010 Yolcu Yolunda

Anılar, günceler, mektuplar, gezi yazıları içtenlikli yazılardır. Bilhassa ilk üç türde samimiyet daha bir anlam kazanır, öne çıkar. Kolayca okunuverirler. Andrè Gide’in deyişiyle “hatıra yazmak ölümün elinden bir şey kurmak” olduğuna göre, her anı bir değer ifade eder. Yazıcısının maharetine göre kuşkusuz kıymeti artar. Geçmişe dair kaydedilenler, toplumsal hayata da bir şekilde yeni kazanımlar sağlar. Anı yazarı, çok zaman yazdıklarını ilerlemiş bir yaşta yazdığı ve yaşadıklarına duygusal/ öznel bakacağı için, hatıralarda anlatılanlara ekseriyetle ihtiyatla yaklaşılmalıdır.

Öğrenme isteği insanı geliştiren, kültürünü arttıran ve aradığını bulmasını sağlayan bir şeydir. Bu bize keşfedebilme yeteneğimizi geliştirmemizde de oldukça yardımcı olur. Böylece okurken farklı şeyler keşfeder ve cümle içinde yüzeysel olandan başka şeyler de bulabilirsiniz. Bir romandaki,Öyküdeki ana kahramanın görünmeyen özelliği, yazarın cümlelerinde gizlediği bir bilgi olabilir. Tıpkı bir kadını mutlu etmenin yolunu bulmak gibi. Zira bir kadını mutlu etmek sizin de mutlu olmanız demektir. Aksi taktirde susamış bir insanın su içmesinden farklı bir eyleme dönüşmez sevişmek ve okumak.

Bilinmesini isterim ki sevişmek de tek taraflı bir eylem değildir. Karşılıklı bir eylemdir. Siz okuduğunuzdan bir şey kazanmalısınız. Zira yazarı siz kazanmasanız da kazanmış oluyor. Buradaki tezatlığa kanmayın. Aslında yazarın asıl istediği beğenilmektir. Bu da kadınlarla birebir özdeşleşen bir şeydir.

Artık Okumanız bitmek üzeredir. yazının son noktasına baktıktan sonra mutluluğunuz artmıştır. Çünkü bir çok yeni şey öğrenmenin mutluluğunu tatmaktasınızdır. Siz beğenmeiş ve yazara para kazandırmışsınızdır. Bu yazarı tatmin etmiştir. Siz de öğrendikleriniz ve keşfettiklerinizle tatmin olmuşsunuzdur. Daima geçerli kural ” İlk Kadın Tatmin Olmalıdır.”

Görüldüğü gibi okumak öğrenmekle eş değer olan, kişinin gelişimine en büyük katkı sunan, günlük yaşantısını, hal ve davranışlarını, toplumdaki yerini ve insanların gözündeki yerine belirleyen ana unsurlardan birisidir. Bu sebeple çok zevklidir fakat yazının başında belirttiğim zevk almanın dört kuralını da en iyi şekilde uygulamak gerekmektedir. Daha geniş anlatılabilecek bir konu olmasına rağmen oldukça kısa ve basit tutmaya çalıştım. Çünkü göreceli bir konu oldu ve okuyan kişi eminim ki benim anlatmak istediğimin daha fazlasını anlayacaktır.

Amacım sadece mevcut olan ana fikri vermekti. Umarım başarabilmişimdir.